آیین ­نامه مشاوران ، حداقل شرایط لازم جهت تشخیص صلاحیت پیمانکاری/مشاور

 

آیین ­نامه مشاوران

 

آیین­نامه تشخیص صلاحیت مشاوران مربوط به مواردی اعم از موارد زیر است:

1. ارائه خدمات مشاوره در حوزه­هایی اعم از فنی و مهندسی، اقتصادی و مدیریتی.
2. شیوه­نامه احراز صلاحیت متقاضیان حقیقی و حقوقی.

لازم به ذکر است که آیین­نامه مذکور توسط هیئت وزیران تصویب و توسط سازمان مدیریت و برنامه­ریزی وقت، ابلاغ گردیده است.

با توجه به این آیین­نامه، شرکت­های مهندسان مشاور جهت مشاوره در تخصص­ها و گرایش­های گوناگون، احراز صلاحیت می­شوند و از این طریق می­توانند رتبه دریافت کنند، آن را تمدید نموده و یا آن را ارتقا ببخشند.

بر اساس ماده یک آیین­نامه تشخیص صلاحیت مشاوران، مقررات این آیین­نامه برای تشخیص صلاحیت مشاورانی به کار می­­رود که برای انجام پروژه­هایی با ویژگی­هایی از قبیل ۱٫ بیشتر از ۵۰% اعتبار آن را دولت تامین کرده باشد و یا این­که برای انجام آن­ها موافقت­نامه­ای با سازمان مدیریت و برنامه­ریزی کشور مبادله­ای صورت گرفته باشد و یا این­که واگذاری آن­ها مستلزم این باشد که قانون برگزاری مناقصات رعایت شود. ۲٫ طرح­های ارسال خدمات فنی و مهندسی به خارج از کشور که به تضمین و یا تسهیلات دولتی نیازمند است، گواهینامه دریافت می­نمایند.

در آیین­نامه مذکور مشاور به فردی گفته می­شود که شخصیت حقیقی یا حقوقی دارد که توانسته است گواهینامه تشخیص صلاحیت را دریافت نموده و همچنین خدمات مشاوره ارائه می­نماید. خدمات مشاوره به خدماتی گفته می­شود که منطبق یا مرتبط با شرح خدماتی است که در این آیین­نامه تعریف شده است و توسط مشاوران تشخیص صلاحیت شده در هر تخصص عرضه می­شود.

گواهینامه صلاحیت مشاور هم به مدرکی گفته می­شود که طبق آیین­نامه تشخیص صلاحیت مشاوران، از سوی سازمان مدیریت و برنامه­ریزی کشور برای اعلام صلاحیت مشاور به منظور ارایه خدمات مشاوره صادر می­گردد.

حال ممکن است این سوال برایتان پیش آید که منظور از تشخیص صلاحیت چیست؟ در پاسخ به این سوال باید گفت که به فرآیندی که طی آن توان تخصصی مشاور طبق آیین­نامه تشخیص صلاحیت مشاوران ارزیابی می­شود، تشخیص صلاحیت می­گویند. گفتنی است که تشخیص صلاحیت مشاوران از سوی سازمان(سازمان مدیریت و برنامه­ریزی کشور) صورت می­­گیرد. سازمان مذکور مشاوران را در قالب ضوابطی که در آیین­نامه درج شده است در پایه­های ۳، ۲ و ۱ در هر تخصص و نیز پایه نهایی در گروه­های تخصصی، تعیین صلاحیت می­کند.

چنانچه یک مشاور بتواند صلاحیت انجام همه تخصص­های یک گروه را در پایه یک کسب کند بعد از تصویب کارگروه فنی تشخیص صلاحیت، مشاور موفق به اخذ نهایی پایه می­شود و با توجه به تعداد کاری که در هر تخصص مجاز است بدون در نظر گرفتن محدودیت حداکثر حقوق مناسب، فعالیت می­کند. افزون بر این هر مشاور قادر است با معرفی افراد واجد شرایط، طبق ضوابط آیین­نامه مذکور در کلیه تخصص­ها و گروه­های تخصصی و یا تکرار در تخصص، کسب صلاحیت کند.

 

عوامل موثر بر تشخیص صلاحیت مشاوران شامل چه مواردی است؟

 

طبق ماده ۱۰ آیین­نامه تشخیص صلاحیت مشاوران عواملی که در تشخیص صلاحیت موثرند عبارتند از:

1. نیروی انسانی متخصص.
2. امور انجام گرفته(تجربه کاری شرکت).
3. ساختار مدیریتی.
4. امکانات پشتیبانی.

 

 

آیین ­نامه پیمانکاران

 

بر اساس ماده دو آیین­نامه طبقه­بندی و تشخیص صلاحیت پیمانکاران، مقرراتی که در این آیین­نامه درج شده است برای تشخیص صلاحیت پیمانکارانی به کار می­­رود که برای کار در طرح­ها و پروژه­هایی از قبیل

۱٫ تمام و یا قسمتی از منابع مالی آن­ها را دولت تامین کرده باشد.

۲٫ طرح­هایی که برای اجرا شدن و یا تامین مالی­اشان در داخل و یا خارج از کشور به تضمین و یا تسهیلات دولتی نیازمند باشند.

۳٫  طرح­هایی که در قالب مشارکت عمومی-خصوصی به اجرا در می­آیند،گواهینامه دریافت می­نمایند. در آیین­نامه مذکور پیمانکار به فردی گفته می­شود که دارای شخصیت حقیقی یا حقوقی است که برای انجام کار، بر اساس قوانین و شرایطی که در آیین­نامه طبقه­بندی و تشخیص صلاحیت پیمانکاران درج شده است، گواهینامه صلاحیت پیمانکاری اخذ کرده باشد.

پیمانکار حقیقی به فردی گفته می­­شود که با دارا بودن شرایط لازم، گواهینامه صلاحیت پیمانکاری دریافت کرده باشد.

پیمانکار حقوقی هم پیمانکاری است که بعد از ثبت در اداره ثبت شرکت­ها و مالکیت­های صنعتی(ثبت برند) و یا در اداره ثبت اسناد و املاک با دارا بودن شرایطی که لازم است موفق به دریافت گواهی تشخیص صلاحیت شده است.

منظور از گواهینامه صلاحیت پیمانکاری مدرکی است که طبق مقررات آیین­نامه پیمانکاران و در ازای کسب شرایط لازم از سوی سازمان مدیریت و برنامه­ریزی کشور به منظور فعالیت پیمانکاری در چارچوب کاربرد این آیین­نامه صادر می­شود و طی ترتیباتی که در این آیین­نامه تعیین شده است، اصلاح شده و تمدید می­گردد.

با توجه به ماده ۳ این آیین­نامه، قوانین و مقرراتی که در آن درج شده است منحصر به تشخیص صلاحیت پیمانکاران زیر می­شود:

1. شخصیت­های حقیقی یا حقوقی ایرانی که تصمیم دارند در ایران مشغول به کار شوند.
2. شخصیت­های حقوقی خارجی که تصمیم دارند در ایران کار کنند.
3. شخصیت­های حقیقی یا حقوقی ایرانی که جهت کار در کشورهای خارجی به تضمین یا تسهیلات دولتی نیاز دارند.

بر اساس ماده ۷ درج شده در این آیین­نامه، پیمانکاران با توجه به معیارهای صلاحیت در ۷ پایه از بزرگ به کوچک از نظر عواملی از قبیل توان و ظرفیت به پایه ارشد-پایه یک-پایه دو-پایه سه-پایه چهار-پایه پنج و پایه شش رتبه­ بندی می­شوند.

طبق ماده ۸ آیین­نامه طبقه­بندی و تشخیص صلاحیت پیمانکاران معیارهایی که برای تشخیص صلاحیت شرکت­های پیمانکاری مورد توجه قرار می­گیرد عبارتند از:

1. تخصص و سابقه کاری­ای که شرکت دارد.
2. توان مالی­ای که شرکت داراست.
3. میزان تجربه کاری شرکت و ارزشیابی.

 

حداقل شرایط لازم جهت تشخیص صلاحیت پیمانکاری/مشاور

 

   شرایط عمومی تشخیص صلاحیت پیمانکاری/مشاور حقوقی شامل موارد زیر است:

1. شرکت در سازمان ثبت شرکت­ ها ثبت شده باشد.
2. در سازمان اسناد عضویت داشته باشد.
3. محرومیت، محکومیت و یا ممنوعیتی از انجام امور پیمانکاری نداشته باشد.
4. هیچ یک از شریکان و یا مدیران موسسه یا شرکت سهام نداشته و در هیئت مدیره شرکت­های مهندسین مشاور عضو سازمان نباشند.

   شرایط عمومی تشخیص صلاحیت پیمانکار حقیقی/مشاور عبارتند از:

1. تابعیت دولت جمهوری اسلامی ایران را داشته باشد.
2. در سازمان اسناد عضویت داشته باشد.
3. سابقه محرومیت، محکومیت و یا ممنوعیت از فعالیت­های پیمانکاری را نداشته باشد.
4. سوء پیشینه کیفری موثر نداشته باشد.
5. دارای کارت پایان خدمت و یا معافیت دائم از خدمت سربازی باشد.